29 juli 2008

Hand in hand tegen huwelijksdwang ?

.

Vrijheid gaat aan wetten voorbij?

Necla Kelek

Toen ik in 2005 in mijn boek “De vreemde bruid” er op wees dat moslimvrouwen worden uitgehuwelijkt – gearrangeerd of onder dwang – en dat zij in Duitsland als echtgenoten geïmporteerd worden, kwam er protest van de kant van moslims, van Turken en van hun politieke vrienden. Mij werd toegedicht dat ik alleenstaande gevallen opblies, en politica’s van Turkse origine lieten openlijk weten dat zij uit liefde getrouwd waren, enkel maar om mij te bewijzen dat dwanghuwelijken, noch met hun cultuur, noch met de islam enig uitstaans hadden. Migratiewetenschappers eisten “gerechtigheid voor moslims” en verdedigden importhuwelijken, als zijnde een reflex op de restrictieve immigratievoorwaarden.
Inmiddels is het onomstreden dat hier in dit land jaarlijks duizenden moslimvrouwen en -mannen door hun familie in een huwelijk gedwongen worden. De vrouwenhuizen en consultatiebureaus zitten vol, omdat jonge mensen vrezen dat zij uitgehuwelijkt zullen worden tijdens de vakantie in het thuisland van hun ouders.

Hand in hand tegen huwelijksdwang?

De islamitische gemeenschap werd door de publieke opinie genoopt zich te rechtvaardigen, niet enkel voor deze kwestie, maar ook voor de zogenaamde eremoorden, en het geweld binnen huwelijk en gezin. Geen mens neemt hun herhaalde soort van gebedsmolenspreuk nog ernstig, “dat dit met de islam niets van doen heeft.” Nu poogt Tariq Ramadan, pionier van een “Europese islam”, dit tij te keren voor de moslims. Samen met de Rotterdamse islamverenigingen, en met de Berlijnse vereniging “Inssan” – die dicht bij de Moslimbroederschap staat – én met de steun van de Berlijnse integratieambtenaar Günter Piening draagt hij zijn steentje bij tot het initiatief “Hand in hand tegen huwelijksdwang”.
Het betreft hier een poging om intussen zelfbewuste moslimmeisjes onder controle te krijgen, en hen moslimadvies te geven, zodat zij niet langer hun toevlucht zoeken in officiële adviesbureaus of vrouwenhuizen, en aldus voor Allah verloren gaan. De actiegroep heeft zich in Berlijn-Kreuzberg gepresenteerd, en een brochure het licht laten zien met in acht talen hun argumenten.

Niet in naam van de islam

Nieuw daarin, en toe te juichen, is de bekentenis door moslims en islamverenigingen dat dwanghuwelijken een probleem zijn in de moslimgemeenschap. Natuurlijk wordt dat gerelativeerd, en voert men aan dat er zich in boeddhistische, hindoeïstische en christelijke maatschappijen ook wel eens neteligheden voordoen. Gedwongen huwelijken zouden geen probleem van de islam zijn, maar van de cultuur. Dit onderscheid tussen cultuur en religie moet de religie behoeden voor openlijke verantwoording en voor kritische zelfreflectie. Ramadan en anderen argumenteren dat de woorden van Allah en de daden van de profeet feilloos zijn, en dat enkel de mens soms fouten maakt. Op die manier blijft de islam verschoond van de misdaden begaan in zijn naam.
Het besef dat religie en cultuur samen een “cultureel systeem” vormen, en dat men ze niet als van elkaar gescheiden kan zien, wordt hier, hoe absurd ook, juist door moslims ontkend terwijl zij tegelijkertijd de scheiding van religie en dagelijks leven, van religie en politiek afwijzen. Dwanghuwelijken zouden on-islamitisch zijn, zou Mohammed al verkondigd hebben. Dat Mohammed zelf de zesjarige Aïsha huwde, kan niet als misbruik gelden, of als gedwongen huwelijk, maar wordt op de bijeenkomst met Ramadan afgedaan als een “anekdote”, die enkel tot doel heeft om de islam te discrediteren. Het centrale koranvers met betrekking tot het huwelijk, “Huw de vrijgezellen uit”, Sura 24, vers 32, ontbreekt bij deze argumentatie. Daar staat namelijk niet “Vrijgezellen, treed in het huwelijk” – hetgeen zou betekenen dat mensen zelfstandig het recht bezaten om een huwelijk te sluiten –, maar met de uitspraak “Huw de vrijgezellen uit” wordt de huwelijkssluiting zaak van de familie en de gemeenschap.

Lof van de grootfamilie

Interessant is het, hoe Ramadan en zijn aanhangers het begrip familie definiëren. Er wordt niet het kerngezin bedoeld, bestaande uit moeder, vader en kinderen, maar de grootfamilie, de stam. Zo ontstaat uit de gemeenschap der moslims, de umma, een familiecultuur. In de brochure staat het zo te lezen: “In een familiecultuur is de familie belangrijker dan het individu. De familie vormt de eenheid, en wordt aldus door de andere families uit de sociale omgeving als een volwaardig en gelijkwaardig geheel erkend (…). Ieder individu dient in het belang van de familie te handelen.” Is dat niet het geval, dan wordt eer der familie gekwetst: “In de groep is de eer een gemeenschappelijk bezit, waar alle familieleden verantwoordelijkheid voor dragen, ongeacht hoe de hiërarchie binnen de familie is geregeld.”
Ramadan en zijn leerlingen pogen aan de grondrechten en de waarden van de Europese burgerlijke maatschappij een andere draai te geven. Zij ontzeggen aan het individu het zelfbeschikkingsrecht, definiëren de mens als gemeenschapswezen en niet als individu, bepleiten het systeem van de “schaamtemaatschappij”, met inbegrip van een funeste interpretatie van de notie eer. Nergens in het boekje wordt aan het individu de vrijheid gelaten om zelf te beslissen of hij wil huwen of niet. “De familie vormt de kern van islamitische gemeenschap, en het huwelijk is in de islam de enig toegestane vorm waarin een familie kan gesticht worden.” Het beleven van de eigen seksualiteit is niet geoorloofd.

Een soort islamitisch huwelijksadvies

En de rood-rode Berlijnse integratiecommissaris Piening wil graag, zoals hij op de bijeenkomst zei, “leren van Rotterdam”? .Ziet de Senaat dit dan ook zo? .Tariq Ramadan zei in Rotterdam onder andere: “Vrijheid is niet die vrijheid, die anderen van ons willen.” Wat hij bedoelt is: ieder beschikt over zijn eigen vrijheid, aan gene zijde van de wet. – Een interessante variant, om de sharia als vrijheid te bestempelen. Hij wil het ook niet meer over integratie hebben, want de moslims zijn wat hem betreft een deel van de multiculturele samenleving, in dewelke alle religies én hun denkbeelden gelijk zijn, en wier eigen regels aanvaard dienen te worden. Dat echter de Europese samenleving de grondrechten van het individu desnoods beschermt tegen elke groep, religie of zelfs tegen de Staat, wordt naar best vermogen over het hoofd gezien.
Op die manier wordt onder het motto “Tegen het dwanghuwelijk” eenvoudigweg aan islamitisch huwelijksadvies gedaan. Daarbij wordt uitdrukkelijk het gearrangeerde huwelijk als model aangeprezen, ook al erkent men dat dwang daar vaak bij te pas komt. “Een huwelijk is bijgevolg altijd een verbond tussen twee familiegroepen (…). Omdat een huwelijk een verbond tussen families is, zoeken de families die partners uit, die het beste bij elkaar passen, precies ook met het oog op een zo goed mogelijk verbond tussen de families.” Tegen gemengde huwelijken wordt gewaarschuwd: “Een moslimjongen kan weliswaar een christelijk meisje huwen, maar een moslimmeisje mag niet huwen met een christelijke jongen.

Tegen de dwang tot huwen

Het huwelijk is de halve religie” luidt een andere uitspraak die aan Mohammed wordt toegeschreven. In dat licht gezien, is Ramadans argumentatie propaganda voor de moslimse dwang tot huwen. Want zonder de gehuwde vrouw, en zonder de controle van mannen over de vrouw, kan een moslimsamenleving niet functioneren. Om die reden is dit initiatief een oplichterij met gebruikmaking van valse etiketten. Er moet één grondregel gelden: huwelijken van jongeren onder de achttien dienen principieel veroordeeld te worden als zijnde gedwongen. Aan elke jonge mens, die in de situatie komt dat hij tegen zijn wil door zijn ouders uitgehuwelijkt kan worden, dient de bescherming van de maatschappij gewaarborgd te zijn.
Vrouwenadviescentra en vrouwenhuizen, zoals Papatya, of die van de schrijfster Serap Cileli, “Peri – de goede fee”, of “Hatun en Can” zijn eerlijke antwoorden op het probleem van de dwanghuwelijken. De wet die gedwongen huwelijken bestraft, moet ten langen leste in de Bondsdag besproken en aangenomen worden. Wij zijn allen gesommeerd om gevallen van dwanghuwelijken aan te klagen en er klaarheid over te brengen, zodat politici zich niet telkens opnieuw laten vangen door imagocampagnes van islampredikanten.

De citaten komen uit het boekje “Hand in Hand tegen Huwelijksdwang” van de Stichting Platform Islamitische Organisaties Rijnmond (SPIOR), Rotterdam.

F.A.Z. 29 juli 2008

_____________

Noot van de vertaler:
- Toen Necla Keleks boek Die fremde Braut verscheen, besteedde de Nederlandse Omroep daar natuurlijk aandacht aan. Op hun site kun je onder meer lezen: Kelek is vanwege haar opvattingen al diverse malen met de dood bedreigd.
- De citaten die Kelek hierboven geeft, heb ik gewoon vertaald uit de tekst van de FAZ, zonder de oorspronkelijke, wellicht Nederlandse bewoording te hebben gezien.

.

14 opmerkingen:

Anoniem zei

Het huwelijk is de halve religie, maar dat is ook voor de natie waar. Ik moest zonder pardon legerdienst doen, en mij zonodig opofferen in het belang van het algemeen.Een individu zonder netwerk, waarin zijn individualiteit vervlochten is, bestaat niet.

Marc Vanfraechem zei

@ sterre*: Dat laatste lijkt mij evident. Het zou inderdaad zwaar vallen om het begrip individu te definiëren, zonder ook van de omgeving te spreken. Aristoteles al meende dat men wellicht niet zinvol van een mens kan spreken zonder diens familie, stam, dèmè of polis te vermelden, met andere woorden zijn netwerk.
Maar misschien begrijp ik uw opmerking niet goed?

Anoniem zei

@marc vanfraechem

Ik bedoel eigenlijk dat je als individu ( man of vrouw ) altijd binnen een groep verhandeld wordt, en dat de islam iets zichtbaar maakt dat voor ons individualistische Westerlingen in nevels hangt. Wij denken dat we vrij zijn, maar zijn evengoed met handen en voeten gebonden aan gebruiken en opinies als zij.

Marc Vanfraechem zei

Dan verkies ik, en u ongetwijfeld ook, met alle nadelen die wij kennen, en die inderdaad wel het menselijk geluk in de weg kunnen staan van zodra een bepaalde maat verloren gaat, toch nog altijd ons Europese mensbeeld, uitgaand van het individu, boven dat van de islam.
Nu geloof ik niet dat de menselijke geschiedenis volgens vaststaande regels verloopt (~Hegel, Marx) ...maar dat wij op een hoger niveau staan dan de islam, dat geloof ik vast en zeker wel.
Tegelijk betwist ik niet dat een primitieve visie als de hunne, tenminste op korte termijn selectieve voordelen lijkt te bieden, maar de Rationaliteit van het Westen is uiteindelijk stabieler, gewoon omdat zij een betere beschrijving geeft, hoe onvolmaakt ook, van de wereld.
Juist de onvolmaaktheid van ons wereldbeeld, en de perfectioneerbaarheid dus, is het doorslaande argument tegen elke godsdienst, en de motor van iets dat we beschaving mogen noemen. Schaven is een langdurig proces waarbij de perfectie onbereikbaar blijft.

Anoniem zei

Ik ben zeker niet voor die dwanghuwelijken, maar mijn punt is dit: wij zijn blind voor onze eigen verboden en geboden. Een meisje is geslachtsrijp op haar twaalfde, een jongen op zijn deriende. Toch vinden wij het 'normaal' dat sexueel verkeer verboden wordt op die leeftijd.Onze wetgeving houdt blijkbaar nog weinig rekening met de biologie. Maar dit is geen punt meer voor de meesten onder ons.En zo zou ik nog vele voorbeelden kunnen geven...misschien later als het van pas komt ;)

Anoniem zei

Sterre* schrijft dat hij zonder pardon legerdienst moest doen, maar bedoelt waarschijnlijk dat hij verkoos om anderen te slachtofferen en niet zichzelf. Ik deed decennia geleden geen legerdienst maar verloor wel ter plekke mijn burgerrechten en verspeelde zo een mooie toekomst. Ik ben daar zeer fier op. Ik veronderstel dan ook dat Marc Vanfraechem wanneer hij schrijft dat 'wij op een hoger niveau staan dan de islam' o. a. bedoelt dat Westerlingen in alles de leugen (zoals die van Sterre*) verkiezen en de Islamtisten de waarheid niet kennen. Zo'n uitspraak vind ik beschamend, - er wordt voor minder oorlog gevoerd, maar Sterre* staat wellicht paraat; haha.

Anoniem zei

@fernand

Ik heb inderdaad met tegenzin mijn legerdienst volbracht...ik had weinig keuze: het was legerdienst of de gevangenis in. Ik heb voor legerdienst gekozen.
Ik vind niet dat wij een 'hoger niveau' staan dan de islam , het begrip zelf is mij totaal vreemd. Ik wilde alleen duidelijk maken dat wij (Westerlingen) niet voortdurend de les moeten geven aan de rest van de wereld. We hebben daar gezien onze geschiedenis niet veel redenen toe.

Marc Vanfraechem zei

@sterre*: het begrip zelf is mij totaal vreemd, schrijft u. Zijn alle culturen dan gelijk voor u ?
Dat is een lachwekkend standpunt. Personen zijn allen gelijk te respecteren, culturen niet.
Kijk even naar de toestand van de meeste islamvolkeren: ongeletterd, superstitieus, achterlijk.
Dat het Westen ook fouten heeft gemaakt: geen Westerling die dat ontkent. Zoek die houding eens elders in de wereld.

Anoniem zei

Ach, heer Sterre*, die legerdienst, ik begrijp u wel hoor, maar ik ben vooral blij met de rest van uw korte reactie en ben het volkomen eens met u.
Een gedachte die bij mij vaker opkomt als ik deze fraai uitgevoerde blog lees: van 26 letters kunnen mooie en geleerde woorden gemaakt worden, ontelbaar in aantal, maar wie heeft daar wat aan als het achterliggend gedachtengoed onfris ruikt? Ik heb zelf met zeer veel moeite wat Islam-boeken gelezen en ze amper begrepen (alhoewel ik als enig kind moeders slimste was), maar ik heb wel letterlijk een tijdlang boven een moskee gewoond, ...

Marc Vanfraechem zei

@fernand: gelukkig kan niemand verplicht worden om deze blog te lezen.
De islamboeken die u gelezen hebt waren dan misschien onbegrijpelijk, ik geloof het vast, maar er zijn er ook andere: de Nederlandse arabist en koranvertaler Hans Jansen schreef er enkele, en Tilman Nagel, een Duitse arabist ook.
Maar dat wist u ongetwijfeld al, aangezien u mijn blog leest, weze het met enige weerzin vanwege de onfrisse geur.

Anoniem zei

Heer Vanfraechem, wees gerust: ik stink zelf, dus onfrisse geur jaagt me niet direct een mooi huis uit.
En ja, ik ken Johannes Jansen, maar niet van uw blog, aanvankelijk als bewerker van de Koran-versie die ik heb, maar sindsdien vooral als de man die over handel en wandel der Duitsers in Nederland tijdens de tweede wereldoorlog schreef: "Het had gezien de machtsverhoudingen allemaal duizend maal erger gekund." Ja, ook hij geeft droogjes toe dat Joden, bijna bij gebrek aan wat beters weggevoerd en achteraf vermoord werden. (In zijn zinnen is de interpunctie vaak veelzeggend.) Soit.
Zelf ben ik geen muggenzifter, maar wat u nauwgezet zal noemen, heet ik arglistig: u vindt het standpunt van Sterre* lachwekkend, maar in feite zegt u dat hijzelf belachelijk is als vader van zijn standpunt, ja toch?
En waarschijnlijk noemt u bvb. het stenigen totterdood en het ophangen van misdadigers achterlijk, maar is het nakend de Crem-offensief dat niet evenzeer, het produceren van wapens, het laten verhongeren dag na dag van mensen, enzovoorts, dat ook niet? Wat te zeggen van Lourdes, Oostakker of Scherpenheuvel? Valt economische groei te bejubelen of te vrezen. Is het niet dom meer wegen aan te leggen ipv het aantal overbodige auto's te verminderen. Destijds voelde ik me zeer gekwetst toen ik een jubelbericht ontving van kwiet Sanctorum nav de ophanging van Sadam Hoessein, hij had het liever allemaal veel bloediger etc. gezien. Ik heb in de jaren zestig martelingen van Angolezen bijgewoond in een Portugese gevangenis (in Elvas), dank u. Kortom, zoals Théodore Monod zei: sortons de la préhistoire. Enfin, u verstaat wel wat ik bedoel.
En tenslotte (want ik word moe): personen zijn allen gelijk te respecteren, schrijft u: een moordenaar, een koning, een politicus, een militair, - verdienen die mensen respect? (Ik voegde er bijna aan toe: en vleeseters in het algemeen.) In ieder geval, ikzelf behoef geen respect, en van hoogstaande cultuur heb ik in het Westen nog niet veel gemerkt, maar ook dat zal aan mezelf liggen. Leg de lat hoog genoeg en iedereen kan eronder door.)

Anoniem zei

Een intelligent en verhelderend artikel. Zonder in slogans te vervallen geeft N.K. de essentie van het probleem. De video-opname van de Nederlandse Omroep kon ik ook waarderen.

Gert Struyk zei

Ik vind het ook een goed artikel. Het lijkt mij dat je dit soort dingen gewoon goed moet afspreken en als er een taalbarriere is dan schakel je een vertaalbureau voor Turks of arabisch in lijkt mij, geen enkel probleem

Marc Vanfraechem zei

@ Gert Struyk: misschien zou aan sommige (soms zelfs gerechts-)tolken het verschil uitgelegd kunnen worden tussen de infame islamitische "verstoting", en de in onze geciviliseerde, d.i. niet-theologische wereld meer gebruikelijke "echtscheiding".
Vaak schijnen zij dat verschil nog niet goed te snappen.
Het is natúúrlijk belangrijk dat er tolken optreden, die vanzelfsprékend goed Arabisch of Turks kennen ...maar die verder vooral geen "culturele verplichtingen" hebben.

http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html